Dla wielu ludzi relacje rodzinne to skomplikowany labirynt emocji, a czasem wybór drogi wydaje się być nieuchronną koniecznością. Teściowa, postanowiwszy wybrać się w podróż, wywołała sporo kontrowersji w naszym domu. Moja żona była oburzona jej zachowaniem, uważając, że osoby starsze powinny zachowywać się z większą godnością.
Nawet moja mama, z przekąsem oceniając moją żonę, zaznaczyła, że „jabłko nie pada daleko od jabłoni”. Sugestia była jasna – moja żona mogłaby równie dobrze zachować się tak samo. To, co wywołało jej niezadowolenie, to fakt, że teściowa opuściła nas w trudnym dla nas momencie. Wciąż spłacaliśmy kredyt na mieszkanie, a ona zdecydowała się na luksusową podróż po Azji.
Ostatnio, po śmierci męża, teściowa zmieniła swoje życie. Choć na początku ubolewała, szybko odzyskała radość życia, gdy dowiedziała się, że odziedziczyła drugie mieszkanie. Postanowiła sprzedać swój dom i korzystać z życia, jak tylko może. To zmusza mnie do refleksji – czy to prawda, że starsi ludzie powinni poświęcać się na rzecz innych, szczególnie rodzinnych?
Moja żona i ja marzyliśmy o spokojnym życiu na wsi, gdy tylko teściowa wyjechała. Ale teraz zdaję sobie sprawę, że to właśnie takie myślenie było błędem. Nie jestem pewien, czy starzejąca się osoba powinna być przywiązana do domu czy spędzać czas z wnukami, jak to często się sugeruje. Może warto pozwolić im żyć życiem, jakie sami sobie wybiorą?
Ostatnio przeglądałem jej profil na mediach społecznościowych i muszę przyznać, że zaczynam ją rozumieć. Codziennie publikuje piękne zdjęcia z egzotycznych miejsc, a ja nie mogę oprzeć się uczuciu zazdrości. Może jednak zrobiła to, co najlepsze dla siebie, i może warto zacząć ją wspierać w tych decyzjach?
